Waga wadze nierówna

Dziś mogłabym kogoś zabić. Nie dlatego, że tego pragnę, a dlatego, że nie ogarniam swoich comiesięcznych szaleństw hormonów.
Ciągle uważam, że podział  'rzeczy niechcianych' miedzy płcią damską, a męska jest niesprawiedliwy! Kładąc na wadze te rzeczy, myślę, że nasza szalka poszybuje na sam dól w trybie natychmiastowym.

My- co miesiąc, bardziej lub mniej regularnie, okres. Często z cholernym PMS nie dającym normalnie funkcjonować. Często z bólami nie do zniesienia, które u mnie osobiście przebiegają w sposób jakby ktoś z uporem maniaka 24h/dobe wyrywał mi macice.
Często z omdleniami, nudnościami, i oczywiście wisienka na torcie- z takim koktajlem hormonów, że śmiało porównałabym go do koktajlu mołotowa. Choć ten hormonalny zdaje się być bardziej wybuchowy. Te z nas, bardziej szczęśliwe, czy też szczęściary, omija ta cala otoczka. Podobno istnieją. Ale gdzie...kiedy...i czy ktoś widział...?
Urodzisz dziecko to przejdzie.. mówili. Taaaaaa. Taka sama brednia jak to , ze ciąża to cudowny okres... Właśnie - ciąża. Zamieniamy swoje ciało na przechowalnie, mieszkanie, pożywienie...rosnąc przy tym do słoniowych rozmiarów, żegnając się czule z pięknymi jędrnymi piersiami, a po porodzie z pochwą, która póżniej najzwyczajniej w świecie staje się cipą. A o cudownym samopoczuciu i innych efektach ubocznych ciążowania wygooglujcie sami.
No i oczywiście poród. Mistyczne, duchowe uniesienie. Cud narodzin okupiony łzami szczęścia i spełnienie... a gówno prawda. Tyle w temacie. I dziś się nie będę o tym rozpisywać, może kiedyś zaszczycę poród osobnym postem. Może...
A na dokładkę, my kobiety musimy się jeszcze golić. Nogi ręce pachy bikini...co tam kto jeszcze lubi...i te mniej szczęściary- buzia (całe szczęście u mnie tylko od szyi w dół. Szczęście, a to się mnie w tak mroczny dzień humor jeszcze trzyma, że uwiązanie do depilatora szczęściem nazywam.) A oni?

Oni - golenie codzienne, choć dziś, w dobie popularności na stylówke a la drwal, i to, nie jest już obowiązkiem. I...? I tyle.
Podciągnęłabym tu jeszcze zachwyt nad penisem, który zdaje się tylko oni rozumieją, w ślepym przeświadczeniu, ze my kobiety, szczerze się interesujemy tą częścią ciała, i o zgrozo...niejednokrotnie zazdrościmy im go. Ale oni pewnie nie uznaliby tego zachwytu penisowego jako coś co przeszkadza...raczej to nasza perspektywa, więc się nie kwalifikuje.

Sumując- my kobiety jesteśmy w dupie! Czarnej dupie. Szalka leży na dole i kwiczy.

I tak ja właśnie dziś, ze swojej czarnej dupy, celuje z hormonalnego karabinu do kogokolwiek. A, że kogokolwiek brak w zasięgu wzroku, celuję w siebie... chcąc nie chcąc. I to dopiero frustruje i wkurza! Ale co zrobić. Albo możemy się pogodzić z tym stanem i nauczyć się z nim żyć, i radzić na swój sposób. Albo nas wywiozą w kaftanach bezpieczeństwa lub w więziennych kombinezonach.
Osobiście preferuje kombinezon, zdaje się być bardziej na topie niż zbyt mocno przydługie rękawy. A ja, przecież staram się być taka fashion...